TÜRK ADI;

    “Türk” sözü tarihin en eski çaðlarýndan beri kullanýlmaktadýr.

    Türklerin köklü ve çok zengin bir tarihe ve kültüre sahip olmasý nedeniyle birçok bilim adamý “Türk” adýnýn nereden geldiði hakkýnda araþtýrmalar yapmýþ, bu araþtýrmalar neticesinde “Türk” adýnýn ilk defa M.Ö. 14 ncü yüzyýlda “Tik” veya “Tikler” adýyla kullanýlmaya baþladýðý tespit edilmiþtir. Diðer bir görüþe göre ise “Türk” adýnýn M.Ö 14 ncü yüzyýldan daha önceleri var olduðudur. Zira Türk Irký tarihi insanlýk tarihi kadar eskidir. Bu gerçeði, kavmi ve dini mitolojilerde ve tarihi oluþumlarda izah eden eski kayýtlarda görmek mümkündür

    Türk ýrkýnýn tarihi çok eski olmasý nedeniyle, yapýlan çalýþmalar sonucunda “Türk” adýnýn nerden geldiði hakkýnda birçok iddia ve görüþlerin ortaya çýkmasýna sebep olmuþ, birçok bilim adamý ve araþtýrmacý deðiþik görüþler ileri sürmüþlerdir.

    - Heredotos’un doðu kavimleri arasýnda zikrettiði TARGÝTA’lar,

    - Ýskit topraklarýnda doðduklarý söylenen TYRKAE’ler, (Yurkae)

    - Tevrat’ta adý geçen TOGARMA’lar

    - Eski Hint kaynaklarýnda tesadüf edilen TURUKHA’lar veya THRAK’lar,

    - Eski ön Asya çivili metinlerinde görülen TURUKKU’lar,

    - Çin kaynaklarýnda M.Ö. 1 nci yüzyýlda rol oynadýklarý belirtilen TÝK veya DÝ’ler,

    - TROÝA’lar

    Bizzat “Türk” adýný taþýyan Türk kavimleri olarak gösterilmektedir.

    Diðer yandan Heredotos’un eserinde geçen \"Targita\", Tevrat’ta adý geçen Yafes’in torunu \"Togharma\", Hint kaynaklarýndaki \"Turukha\" ve \"Thrak\", Çin kaynaklarýndaki \"Tik\" ön Asya çivi yazýlý metinlerdeki \"Turukku\"lar Türk kavimleri sanýlmýþtýr. ( KAFESOÐLU, Ý., Türk Milli Kültürü, Ýstanbul, 1998, s. 43)

    Ýslam kaynaklarýnda yer alan Ýran menþeli “Zend-Avesta” rivayetleri ile Yahudi menþeli “Tevrat” rivayetlerinde Nuh Peygamberin torunu olan Yafes’in oðlu “Türk” ile Ýran rivayetlerindeki Feridun’un oðlu “Turac” veya “Tur”un soyu Türk adýný taþýyan ilk kavim olarak gösterilmek istenmiþtir.

    Avesta’da, Ebül Beþer’den, Cemil ve oðlu Feridun’dan bahsedilmektedir.  Feridun ülkesini Salm, Irak ve Turak (Türk) ismindeki üç oðluna pay etmiþtir. Salm’a bugünkü Ýran ve havalisi, Irak’a bugünkü Irak ve havalisi, Turak’a ise Orta Asya ve Çin havalisi düþmüþtür. Feridun ölünce, Irak, Salm’a saldýrarak Ýran ve havalisini almýþ, daha sonra da Turak’a saldýrmýþtýr.

    Irak, Turak’ý yenememiþ, savaþ bunlarýn torunlarýna uzanana dek senelerce sürmüþtür. Sonunda Turak’ýn torunu “Afrasyap” (Alp Er Tunga), Irak’ýn torunu “Muncihir”i maðlup ederek Ceyhun Nehri sýnýr kabul edilen bir anlaþma yapmýþtýr. Bu tarihten sonra Ceyhun Nehrinin doðusuna “Turan” batýsýna da “Ýran” denmiþtir.

    Tevrat rivayetlerinde ise Nuh tufanýndan sonra Nuh Peygamber dünyayý üç oðlu arasýnda pay etmiþtir, Yasef’e Orta Asya ve Çin ülkeleri düþmüþ, Yafes ölürken tahtýný sekiz oðlundan biri olan “Türk”e býrakmýþtýr.

     \"Türk\" kelimesini \"Altaylý\" yani \"Turanlý\" kavimleri ifade etmek için 420 tarihli bir Pers metninde ( Pers edebiyatýnda \"Türk\" kelimesi güzel anlamýnda da kullanýlmýþtýr.), daha sonra da cins isim olarak 515 yýlýnda \"kuvvetli Hun\" tabiri yerine \"Türk Hun\" kavramý kullanýlmýþtýr.

    Görülmektedir ki; Hz. Âdem devrine yakýn zamanlarda Turak (Türk)’den, Ýran-Turan savaþlarýndan ve Alp Er Tunga gibi büyük bir Türk Baþbuðu’ndan ve Saka Ýmparatorluðu Kaðaný’ndan bahsedilmektedir. Yukarýdaki mitoloji ve tarihi kayýtlardan ve içerisinde yer alan “Türk” kelimelerinden, Türk adýnýn ne kadar eski olduðu ortaya çýkmaktadýr.

    M.Ö. 14 ncü yüzyýlda yer alan “TÝK” ler ile dünyada mevcut medeniyetlerin en eskisi olan M.Ö. 7 nci yüzyýlda Orta Asya’da kurulan “Anav” medeniyeti de Türkler tarafýndan kurulmuþtur. O halde Türkler; M.Ö. 14 ncü yüzyýlda Tikler, M.Ö. 7 nci yüzyýlda Anavlar, M.Ö. 4 ncü yüzyýlda Sakalar ile tarih kayýtlarýnda yer almýþlardýr.

    Türk kelimesinin yazýlý olarak kullanýlmasý ilk defa M.Ö. 1328 yýlýnda Çin Kayýtlarýnda “Tu-Kiu” þeklinde görülmektedir.

    M.Ö. 1 nci yüzyýlda Roma’lý yazarlardan biri olan Pompeius Mela’nýn Azak Denizi kuzeyinde yaþayan halktan “Turcae” olarak bahsetmesi, ilk yazýlý kayýt olarak tarihe geçmiþtir.

    Türk adýnýn tarih sahnesine çýkýþý M.S. 4 ncü yüzyýlda kurulan “Kök-Türk” (Göktürk) Devleti ile olmuþtur. Orhun kitabelerinde yer alan “Türk” adý daha çok “Türük” þeklinde gösterilmektedir. Bundan dolayý Türk kelimesinin ilk defa bir Türk Devletinin resmi adý olarak kullana siyasi teþekkülün Göktürk Ýmparatorluðu olduðu bilinmektedir. Göktürklerin ilk dönemlerinde Türk kelimesi bir devlet adý olarak kullanýlmýþken, sonradan Türk milletini ifade etmek için kullanýlmaya baþlamýþtýr.

   Millet ve devlet adý olarak Türk kelimesi ilk defa Çin’de Chou sülalesi yýllýðýnda (557-579), Batý’da Romalý Tarihçi Agathias (ölümü 582)’ýn eserinde, Arapçada N. Zubyani (ölümü 600)’nin divanýnda ve Ýslavca’da 12 nci yüzyýlda ilk Rus kroniklerinde kullanýlmýþtýr. ( KAFESOÐLU, Ý., Türk Milli Kültürü, Ýstanbul, 1998, s. 45)

    MS. 585 yýlýnda Çin Ýmparatoru’nun Göktürk Kaðan’ý Ýþbara’ya yazdýðý mektupta “Büyük Türk Kaðaný” diye hitap etmesi, Ýþbara Kaðan’ýn ise Çin Ýmparatoruna verdiði cevabi mektupta “Türk Devleti’nin Tanrý tarafýndan kuruluþundan bu yana elli yýl geçti” hitaplarý “Türk” adýný resmileþtirmiþtir.

    Göktürk yazýtlarýnda Türk sözü daha çok “Türk Budnu” þeklinde geçmektedir. Budun ise bir milleti ve ýrký tarif etmektedir. Türk Budnu, Türk Milleti demektir. Kýsaca Türk soyuna mensup olan bütün boylarý ve topluluklarý ifade etmektedir.

                                                        TÜRK HAREKETÝ